Een hele goedemorgen! Laten we eens een onderwerp aansnijden waar héél veel discussie over is binnen de kerk. Spreken in tongentaal. Of klanktaal, hoe je het wilt. Vandaag wil ik hier een aantal dingen over uitleggen. Want is het iets wat je nu nog kunt doen? En ben je in trance als je spreekt in tongentaal?

Eerder schreef ik al kort over ‘hoe Bijbels is spreken in tongen?’. Hierin heb ik de theoretische kant besproken. Vandaag wil ik ook graag nog kort naar die kant bekijken als aanvulling op de eerdere blogpost, over de verschillen in soorten tongentaal. En daarna wil ik mijn persoonlijke verhaal vertellen, want ondertussen weet ik ook hoe het is om te spreken in tongentaal, dit zal ik ook wat verder uitwerken, hoe voelt het nou eigenlijk? Hopelijk kan ik je zo laten zien dat er niks ‘duivels’, ‘heidens’ of ‘onzinnigs’ aan is. Ga ervoor zitten, want het is een lange blog!

*Dit artikel schrijf ik in ‘zij’ vorm, maar is zeker net zo toepasbaar in de ‘hij’ vorm!*

Verschillen in spreken in tongentaal

Voor de ander

Er zijn twee manieren waarop iemand kan spreken in tongen. Deze worden ook allebei genoemd in de Bijbel. De eerste manier is de manier waarop het nuttig is voor de ander.

Aan ieder echter wordt de openbaring van de Geest gegeven tot wat nuttig is voor de ander.

1 Korinthiërs 12:7 (HSV)

Deze tekst komt precies voor het moment waarop er gesproken wordt over de gave van de Heilige Geest. Hierin wordt dan ook gesproken over: ‘de ander spreekt in klanktalen en weer een ander legt uit wat in die klanktalen wordt gezegd’ (vers 10b – HTB). Het is dus duidelijke dat de eerste manier van spreken in tongentaal, gegeven is zodat het nuttig is voor de ander. De ander heeft er wat aan, hij of zij wordt opgebouwd door de woorden die via tongentaal worden doorgegeven. Woorden die de Heilige Geest heeft ingegeven aan of voor de ander.

Ter opbouw van zichzelf

De tweede reden dat iemand spreekt in tongentaal, is ter opbouw van zichzelf. De reden waarom iemand ook persoonlijke tongentaal kan ontwikkelen staat in 1 Korintiërs 14.

Als iemand in een klanktaal spreek, bouwt hij zichzelf op.

1 Korinthiërs 14:4a (HTB)

Paulus spreekt in dit hoofdstuk heel duidelijk: iets uitleggen in tongentaal is niet nuttig (vers 6). De ander kan je dan niet begrijpen en dan is er uiteindelijk nog geen informatie overgebracht. De enige momenten dat iemand hardop in tongentaal zou moeten spreken tegen anderen, is als diegene ook bidt dat zij het kan uitleggen. Er moet uitleg zijn zodat iedereen begrijpt wat er wordt gezegd.

Maar terug naar het spreken in tongentaal ter opbouw van jezelf. Terwijl je spreekt in tongen ben je een geheimtaal aan het spreken tussen jou en God. Een taal die geleid wordt door de Heilige Geest. Een mooi boek ter verdieping hiervan is van Gerard de Groot: Tongentaal. Een kort voorbeeld wat Gerard gebruikt is: ‘Door het bidden in tongen wordt je nieuwe innerlijke mens in Christus versterkt en bekrachtigd (Efeze 3:16) Je geestelijke spierballen worden als het ware getraind, dat helpt je om te blijven staan. En daardoor wordt het ook weer gemakkelijker om weerstand te bieden tegen onze tegenpartij, de duivel.’ (Bladzijde 62). Verder gaat hij ook in op de vraag of het van God of van de duivel komt, nog uitgebreider dan ik ga doen in komend stukje.

Spreken in tongentaal is duivels, je bent vast in trance!

Vanuit verschillende kerkelijke tradities wordt gekeken naar tongentaal als iets duivels, iets wat heel bijzonder is en niet meer echt van deze tijd. Nu, ik ben het er mee eens dat het heel bijzonder is. Ondertussen kan ik een heel aantal maanden spreken in tongen (hierover zo meer), en ik vind het nog steeds bijzonder en soms heel gek. Maar ik ben in géén geval in een trance. Het is een bewuste keuze wanneer ik overga in tongentaal en ik stop wanneer ik wil. Iets wat ik graag wil benoemen: Paulus zegt letterlijk in 1 Korinthiërs 14:39b ‘… Maar verbied het spreken in klanktalen niet’. Dus waarom zou iemand zeggen dat het duivels is? Als de apostel Paulus, waar een groot deel van het Nieuwe Testament vandaan komt, ons zegt het niet te verbieden. Dan zal het zeker niet duivels zijn.

De mensen die negatief spreken over tongentaal, hebben daar zelf geen eigen ervaring mee. Nu begrijp ik dat niet iedereen daar ervaring mee heeft, maar ik geloof dat je niet iets kunt afschrijven voordat je er goed en volledig onderzoek naar hebt gedaan. Dus laten we eens met een open blik kijken naar deze gave van de Heilige Geest! Vraag maar aan God om je te laten zien hoe Hij dat bedoeld heeft. Ik weet zeker dat Hij je een antwoord zal geven.

Mijn ervaringsverhaal met spreken in tongentaal

Sinds mijn vorige blogpost over dit onderwerp ben ik bezig geweest met mij er nog meer in te verdiepen, de Bijbel lezen, boeken lezen, bidden. In de maanden daarna besloot ik oprecht te gaan bidden, om ook te mogen spreken in tongentaal. Mijn hart, hoofd en tong overgeven aan de leiding van de Heilige Geest. Er gebeurde niks. Dit bleef een aantal maanden zo doorgaan.

Uiteindelijk kwam ik terecht bij een Destined to Reign conferentie. Hier luisterde ik rustig naar wat er gezegd werd, en toen kwam er een oproep om te laten bidden voor de Heilige Geest. Ik was helemaal zeker dat ik Die al heb, dus besloot om niet naar voren te gaan. De gedachte om te bidden voor het spreken in tongentaal was wel even door mijn hoofd gegaan, maar ik had bedacht dat het ook wel later die dag kon. Totdat de vriendin die met mij mee was, me vroeg of ik nog in tongentaal wilde spreken. Dat voelde voor mij als een duidelijke bevestiging dat God wilde dat ik nú zou gaan. Dus ik ging.

Vooraan stonden twee jonge vrouwen, ik legde aan ze uit dat ik graag in tongentaal wilde spreken, maar dat ik niet precies wist hoe. Ze besloten voor me te bidden. Nadat ze allebei een gebed hadden uitgesproken en er nog niks was gebeurd, stelde één van de meiden voor om het gewoon samen te doen. Zij zouden beginnen met allebei te spreken in tongen, en dan kijken naar wat er gebeurd. Dus daar begonnen ze. Voordat ik het goed en wel besefte, voelde ik een stroom van woorden over mijn lippen komen. Een beschrijving die ik vaak genoeg had gelezen, maar nu ervoer ik het zelf! Na een tijdje stopten we allemaal met bidden. Vol verbazing en blijdschap bedankte ik die meiden voor het gebed. De rest van de dag kon ik beginnen en stoppen wanneer ik wilde. Het gaf me zo’n rust en blijdschap!

Wat doet het met mij?

Vanaf die dag heb ik op meerdere momenten gesproken in tongentaal. Zowel in gebeden voor anderen als in het aanbidden van God. Dit was heel bijzonder. Ik begin vaak met gewoon normaal Nederlands gebed, als ik na een tijdje niet meer weet wat ik moet bidden, besluit ik soms verder te gaan in tongentaal. Dit doe ik niet altijd, maar wanneer dit uitkomt of door God wordt ingegeven, begin ik te spreken in tongentaal.

Iedereen krijgt van God haar eigen taal, deze kan zeker veranderen, soms zal de taal anders zijn dan je ‘gewend’ bent. En voor sommige mensen zal het een taal van de wereld zijn, en voor anderen een Engelentaal. Mijn ervaring hiermee is het volgende:

In het begin voelde ik me wel eens onzeker, was het nou niet mijn eigen gebrabbel? Maar op een gegeven moment hoorde ik een Oosterse taal ergens. En het verbaasde en bevestigde mijn ervaring. Dit klonk een beetje als mijn tongentaal. Ik spreek de Oosterse talen niet, dus kan het nooit helemaal vergelijken natuurlijk, maar de klanken klonken hetzelfde. Dit gaf voor mij de bevestiging dat het daadwerkelijk een taal was die ik spreek, als ik spreek in tongen. Dus mocht je willen weten hoe het klinkt om te spreken in tongen? Zoek een compleet vreemde taal op, en ga daar eens naar luisteren, dat geeft het wel aardig weer ;)

Hoe voelt het?

Tijdens het bidden in tongen voel ik soms helemaal niks. Dan zijn het puur woorden in een vreemde taal die ik uitspreek, wetend dat ze door God in mijn mond worden gelegd, en door God gehoord worden. Ik spreek dan eigenlijk tot God in Zijn eigen taal (welke dus altijd weer verschillend is). Op andere momenten voel ik heel veel dankbaarheid en blijdschap, vaak kan ik hierin de pure aanbidding van God aanwijzen. Ik versta de taal niet, maar mijn hart reageert op zo’n manier dat het wel aanbidding móét zijn. Ook heb ik momenten waarop ik heel verdrietig word, in tranen ben en pijn voel, terwijl ik spreek in tongentaal. Ik geloof zeker dat God ook vraagt om te bidden voor pijnlijke en moeilijke dingen die bij Hem dicht aan het hart liggen. Dan snap ik die dingen niet altijd, maar ik vertrouw mijn Vader compleet, Hij weet waar gebed voor nodig is, zelfs al weet ik dat niet.

Natuurlijk begrijp ik dat je op deze manier nog steeds vragen hebt, en die had ik ook, voordat ik begon met het spreken in tongentaal. Daarom wil ik je ook aanmoedigen deze vragen in de reacties te stellen, graag wil ik meer uitleggen waar het kan. Maar, sommige dingen zijn niet uit te leggen en alleen te begrijpen als je ze zelf ervaren hebt. Dus ga op onderzoek uit, bid, laat voor je bidden en ontdek het zelf!

Alvast een gezegende week gewenst,

Naomi