Wat kan ik nog steeds ontzettend blij worden als ik hier aan terug denk, ik ben gedoopt! Als eerste wil ik jullie een hele goedemorgen wensen. Dan wil ik jullie meenemen op reis naar het uiteindelijke punt waarop ik daadwerkelijk kan zeggen dat ik gedoopt ben. Ik heb een paar super bijzondere weken achter de rug, het ‘opstaan met Jezus in een nieuw leven’, heeft heel concreet een uitwerking in mijn leven (gehad). Vandaag wil ik het verhaal tot en met mijn doop met jullie delen, andere bijzondere verhalen zal ik op een later moment graag doorgeven. Laten we eens kijken!

Een aantal weken voor mijn doop op zondag 14 oktober, begon ik er concreet over na te denken. Hiervoor had ik wel vaker het idee gehad dat ik me wilde laten dopen, maar ik liet het altijd een beetje voor wat het was. Mijn moeder had me, toen ik nog heel jong was, wel eens gezegd dat zij en mijn vader compleet achter mij zouden staan als ik me zou laten dopen. Dit vond ik een mooie gedachte en hier was ik me dan ook heel bewust van. Me ooit laten dopen, klonk precies zoals ik erover dacht. Ik zou het best eens willen, het leek me een heel mooi statement, maar dat kon ook over tien jaar nog wel eens.

Tot het moment dat er ergens in mijn hoofd een knopje om ging. Ik was er klaar voor. Ik wilde deze keuze maken, maar wel mèt God! Dus toen ben ik naar God toegegaan in gebed. Ik opende mijn hart en vertelde Hem dat ik, met Zijn toestemming, mij graag wilde laten dopen. Ook liet ik Hem weten dat ik geen idee had wanneer en hoe of wat. Ik heb op dit moment geen vaste kerkgemeente. Dus was ‘gedoopt worden’ een wat minder simpele taak dan het misschien lijkt.

Toen ik aan God vroeg wanneer ik me dan moest laten dopen, kreeg ik het idee van Heartbeat. Een conferentie waar ik een aantal weken later heen zou gaan. Hier was ik nog nooit eerder geweest, dus wist ik niet zo goed of ik dit nou serieus moest gaan doen. Ik wist niet of het er überhaupt kon, het was niet iets waar ze om bekend staan! Dus liet ik het een tijdje met rust, nog steeds wel het verlangen, maar ik wist niet goed wat ik nou moest. Totdat God mij liet zien dat het toch wel daadwerkelijk Heartbeat was waar ik gedoopt zou worden.

Het werd 12 oktober, het begin van het weekend. Ik voelde me heel gestresst en was weer erg gaan twijfelen. Zou het daadwerkelijk moeten dit weekend?! Ik heb hiermee tot zondagochtend 14 oktober rondgelopen. Twijfelend ben ik uiteindelijk met een geweldige vriendin naar de leiding van het weekend gestapt. Hij moest er even over nadenken. Hij wilde wat bezwaren uit de weg hebben over mijn ouders en of ik geen thuisgemeente had, maar toen ik daar open en eerlijk over was geweest, wilde hij me heel graag dopen!

Vlak voor de laatste celebration van het weekend riep hij me weer even bij zich. We bespraken hoe het zou gaan, en mij werd gevraagd of ik het gaaf zou vinden dat die vriendin, Marieke, mij samen met hem zou gaan dopen. Nou toen werd mijn dag ongeveer perfect haha! Dat leek me echt geweldig, ze betekent zo gigantisch veel voor me. Maar dit moest ik haar natuurlijk wel even vragen, dus dat ging ik doen. Zij stemde gelukkig meteen in, en toen waren we dus allebei zenuwachtig.

Ik zou voordat ik gedoopt zou worden, eerst mijn getuigenis mogen geven aan de hele zaal. Ondertussen waren dat nog een stuk of 200 mensen. En aangezien dit nog steeds niet mijn ding is, was ik hier behoorlijk zenuwachtig voor! Gelukkig ging dit (natuurlijk) helemaal prima, en had ik een hele enthousiaste zaal voor me zitten. We zongen gezamenlijk nog een lied, en liepen toen met alle mensen die wilden, naar buiten naar het water wat op het terrein aanwezig was. Nu hadden we gigantisch veel ‘geluk’ met het weer. Het was het hele weekend al ruim twintig graden, dus het zou niet onnodig koud zijn.

Op een gegeven moment had iedereen zich verzamelt langs de kant. Marieke, de leider van het weekend en ik liepen het water in. Hier bad de leider eerst voor mij, en daarna heeft Marieke nog voor mij gebeden. En dat was het prachtige moment waarop ik mocht sterven uit mijn oude leven, en mocht opstaan met Jezus in het nieuwe!

Elke keer als ik eraan terug denk, voel ik zo’n diep geluk. God heeft iets prachtigs gedaan in mijn leven, en ik pluk er nog elke dag de vruchten van! Ik werd door ontzettend veel mensen gefeliciteerd, en de fotograaf van het weekend gaf mij nog even zijn kaartje. Zodat ik de prachtige foto’s van mijn doop kon terug kijken!

Ik kan mezelf alleen maar een intens gezegend persoon noemen. Wat een geweldig keerpunt was dat in mijn leven.

Ontzettend bedankt voor het lezen,

Naomi.