Een hele goede woensdagmorgen! De volwassendoop is iets waar veel mensen over discussiëren en waar, helaas, veel onenigheid over bestaat. Vandaar dat ik vast wil zeggen dat ik met dit artikel niemand voor het hoofd wil stoten. Ik probeer niet mijn gelijk te krijgen, beweer niet dat ik alle kennis heb op dit gebied. Daarom zal dit ook niet een blog worden vol met ‘bewijzen’ waarom de volwassendoop iets goeds is. Wel wil ik mijn visie hierin laten zien, het is een onderwerp erg na aan mijn hart. De laatste tijd denk ik er steeds vaker aan: wat lijkt het me gaaf om me te laten dopen! Ik vind het ook spannend, wanneer ben je er nou klaar voor? Is er een goed moment om je te laten dopen of is de aanpak van: ‘gewoon doen’, de beste? Hier wil ik met jullie wat dieper op ingaan vandaag.
De doop als kind
Ja, ik ben gedoopt. Op 7 maart 1999 om precies te zijn. Of ik toen ook bewust voor Jezus heb gekozen? Nee. Ik was niet een kleine baby Einstein die op die leeftijd al heel bewust keuzes kon maken. Nee, mijn ouders besloten dat ze mij christelijk wilden opvoeden, iets waar ik ze heel dankbaar voor ben. Begrijp me niet verkeerd, ik ben blij dat mijn ouders me al voor Jezus lieten kiezen. En dat zij besloten om mij te dopen toen, kan ik ook begrijpen. Ik heb, logischerwijs, mij op dat moment niet gerealiseerd dat ik voor Jezus koos. En ik geloof ook niet dat dat het moment was waarop Jezus voor mij koos. Hij had die keuze namelijk al lang gemaakt, het moment dat Hij voor mij wilde sterven aan het kruis. Dat moment koos Hij voor mij en zorgde Hij ervoor dat de rest van de keuze bij mij zou liggen.
De doop als volwassene
De keuze waar ik het net over had is alleen te maken als je oud genoeg bent om bewust keuzes te maken EN de gevolgen van die keuzes te kunnen overzien. Want kiezen voor God is niet iets wat je ‘gewoon even doet’. Het verandert je leven, en dat van de mensen om je heen. Als ik de Bijbel lees (vanuit mijn perspectief) zie ik wat God zegt over de doop. Mensen worden gedoopt als ze tot geloof gekomen zijn (bijvoorbeeld Handelingen 2:41, waarin staat dat de 3000 mensen die tot geloof gekomen zijn, ook gedoopt werden). En ik ben nooit gedoopt toen ik tot geloof gekomen ben. Zeker, ik ben gedoopt, maar niet uit vrije keus. En dat is precies wat God ons biedt: een vrije keuze. Leven in vrijheid.
Ook zegt Petrus (Handelingen 2:38) dat men zich moest bekeren, en zich moest laten dopen in de Naam van Jezus Christus. Want dan werden hun zonden vergeven en zou de Heilige Geest in hun komen wonen. Hierin wil ik aanraden om Handelingen 2 eens te lezen. God zegt: laat je dopen, dan worden je zonden vergeven en komt de Heilige Geest in je wonen. Dat zijn Gods woorden. Nu wil ik jullie vragen om na te denken, zou God dat zeggen tegen een 8 weken oud kind? Dat zich van geen zonden bewust is, dat niet weet wat de Heilige Geest is? Ik vraag het me af.
Welke keuze ik hierin maak
De volwassendoop is een moeilijk onderwerp. Mijn ouders hebben mij gelukkig hun zegen gegeven om hierin te doen wat ik wil. Als ik me laat dopen is dat goed, en als ik dat niet wil is dat ook geen probleem. Zoals ondertussen duidelijk is geworden ben ik niet tegen de volwassendoop. En het lijkt me prachtig om me te laten dopen, ik zou het oprecht graag willen. Toch wil ik hierin geen ondoordachte keuze maken, niet doen om het doen. Gods weg volgen hierin vind ik erg belangrijk en als het op mijn pad komt, dan komt het op mijn pad. Ik ben hierover veel in gebed, vragend aan God wat Hij wil dat ik doe. Wanneer is het de juiste tijd? God zal mij daarin leiden, net als Hij altijd doet. Ik wil me graag laten dopen, deze bewuste keuze voor God maken. Maar wel op Zijn tijd.
Hoe denk jij over dit, soms best lastige, onderwerp? Ik hoor het graag van je.
Naomi.